نمی دانم چرا؟! هر چه با خودم فکر می کنم به یک جواب قانع کننده نمی رسم!
ما زمانی عزیزی را از دست می دهیم، از داغ او ناله سر می دهیم و در غم از دست دادنش
می سوزیم اما برای من جای سؤال است، چرا ما پیش از آن که امام حسین (ع) به شهادت برسد
( دهه اول محرم ) بر سر و سینه می زنیم و مشکی به تن می کنیم، اما پس از روز عاشورا که سالروز شهادت آقا امام حسین (ع) و اهل بیتش می باشد (شروع دهه دوم ) عزاداری هایمان کم رنگ
می شود، و مشکی را ازتن بیرون کرده و شاید برخی هم، حرمت این ایام ماتم را نیز دیگر نگه ندارند!
شاید جواب بدهید: از رخداد آن فاجعه زمان بسیار طولانی را سپری می کنیم، آری درست است ولی آن فاجعه، آن قدر عظیم بوده است که هر زمان غیر از محرم نیز از آن یاد شود، دلمان را درد می آورد و باید در یادآوری این مصیبت اشک ریخت ولی این ایام که متعلق و وابسته به آن فاجعه است فقط ده روز که نیست و به نظر من باید تا اربعین این رخداد و مصیبت عزاداری نمود و بر سر وسینه زد.
پس چرا؟؟!! عزاداری هایمان باید در دهه اول محرم پر رنگ و پر شور باشد وبعد از روز عاشورا تمام و یا کم رنگ می گردد؟
اگر جوابی دارید، برایم بگذارید تا قانع شوم.
چرا؟؟!!
