براستی ما انسانهای جا مانده از قافله ی شهادت وحسرت خوردگان جایگاه رفیع شهدا چگونه می توانیم به وظیفه ی خود در قبال شهداء عمل کنیم ؛چه کنیم که این بار ضرر نکنیم و به قافله ی شهداء برسیم ؛ آیا این جز با یاد شهداء و تلاش برای زنده ماندن نام ، یاد و رسالت شهداء میسر می شود ؛ آری باید بکوشیم و راه نورانی آنان را بپوییم . باید در همین دنیا شویم مصداق عند ربهم یرزقون ، مصداق شهید زنده .

نه از آشنایان وفا دیده ام

نه در باده نوشان صفا دیده ام

صفای تو را نازنین اشک چشم

که در دیده عمری تو را دیده ام

دگر مسجدم خانه ی توبه نیست

که در اشک زاهد ریا دیده ام

برو صاف شو تا خدا بین شوی

ببین من خدا را کجا دیده ام

زنامردی ها نرنجد دلم

که از چشم خود هم خطا دیده ام

مکن زاهد منعم از جام می

که درد درون را دوا دیده ام

زاین رو ببارد سرشکم زچشم

که در قطره هایش خدا دیده ام

فرازی از وصیت نامه ی شهید ذبیح الله دریجانی:

ای برادران وخواهران؛ توصیه می کنم به شما که تقوا را پیشه کنید و ولایت را زنده ؛ استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمانهاست

برای تسکین دردها و همیشه به یاد خدا باشید .